Alois Senefelder, niemiecki grafik urodzony w Pradze, zrewolucjonizował świat druku poprzez wynalezienie litografii w 1798 roku. Jego technika druku płaskiego otworzyła nowe możliwości w sztuce i komunikacji, podobnie jak wynalazek druku ruchomej czcionki przez Gutenberga.

Technika litografii polegała na rysowaniu obrazu na kamieniu za pomocą tuszu lub tłustej farby. Obraz był następnie utrwalany gumą arabską i kwasem azotowym. Powierzchnia kamienia była nawilżana wodą, a farba przylegała tylko do miejsc nasączonych tłuszczem, umożliwiając wykonanie odbitki. Senefelder nazwał tę metodę drukiem chemicznym lub kamiennym, a powszechnie przyjęta nazwa „litografia” pojawiła się później.

Wynalazek litografii szybko się rozpowszechnił. W 1799 roku Senefelder uzyskał patent elektora bawarskiego w Monachium, co pozwoliło mu założyć drukarnie w Monachium, Londynie, Wiedniu i innych miastach. Technika litografii stała się popularna wśród artystów, takich jak Eugene Delacroix, Francis Goya i Henri de Toulouse-Lautrec.

Do Polski litografia dotarła z pewnym opóźnieniem. Jan Siestrzyński, będąc w Wiedniu, dostrzegł potencjał tej techniki jako, co można uznać ciekawostkę, narzędzia rehabilitacji dla osób niepełnosprawnych. W 1818 roku Jan Piwarski pokazał artystyczne możliwości litografii w Warszawie, co przyczyniło się do jej popularyzacji w Polsce. Wśród znanych polskich litografików są m.in. Ferdynand Ruszczyc i Leon Wyczółkowski.

Odwiedź także naszą stronę na Facebooku, klikając w poniższy przycisk.